Την πρώτη Μαΐου γιορτάζεται η μέρα των εργατών. Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών του Σικάγου.
Τον Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Εορτάζεται επίσης και σαν μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης. Η μέρα έχει θεσπιστεί ως αργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις παραμένουν κλειστές.
Η πρώτη του Μάη, είναι μέρα ορόσημο για τους αγώνες του εργάτη.
Οι αιματοβαμμένες εξεγέρσεις των εργατών του Σικάγο στις αρχές του Μάη του 1886, έγιναν ύστερα από επιτυχημένες διεκδικήσεις των εργατών στον Καναδά το 1872.
Η βιομηχανική επανάσταση δεν άλλαξε μόνον τον τρόπο παραγωγής και διάθεσης των αγαθών αλλά δημιούργησε και εργασιακές σχέσεις, που έρχονται σε αντίθεση με την τεχνολογία και την εξ αυτής αναμενόμενη διευκόλυνση του μόχθου του ανθρώπου.
Το εργατικό κίνημα είναι δημιούργημα της βιομηχανικής εποχής και προέκυψε μέσα από αγώνες των εργατών, που παρέμειναν στη μνήμη μας, γιατί ήταν αγώνες αίματος, που δήλωναν την άκαμπτη αποφασιστικότητα ότι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο έχει όρια, που δεν μπορούν να ξεπεραστούν.
Εφαλτήριο όλων μένει η πρωτομαγιά των εργατών στο Σικάγο, το 1886, που τρία χρόνια αργότερα, το 1889, καθιερώθηκε ως διεθνής εργατική γιορτή.
Ιστορική η εργατική πρωτομαγιά του 1893 στην Ελλάδα, που ήταν η πρώτη φορά γιορτασμού της στη χώρα μας.
Στη συνείδησή μας μένει η πρωτομαγιά του 1911 στη Θεσσαλονίκη, η αιματοβαμμένη πρωτομαγιά του 1924 στην Αθήνα, η πιο αιματοβαμμένη πρωτομαγιά της Θεσσαλονίκης του 1936 και η πρωτομαγιά του 1944, με την εκτέλεση στην Καισαριανή 200 εργατών, πολιτικών κρατουμένων από την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά.
Όλες οι άλλες πρωτομαγιές, της μετεμφυλιακής περιόδου, ή των δεκαετιών του 1960 και 1970, με την μετανάστευση, του εργατικού δυναμικού της χώρας, στις βιομηχανικά αναπτυγμένες χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που στέρησαν τη δική μας χώρα από την εκβιομηχάνιση, αλά και κράτησαν το ελληνικό εργατικό κίνημα σε μια αναγκαστική ύφεση, ήταν πρωτομαγιές στα πλαίσια μιας εθιμοτυπικής τελετής.
Στη μεταπολίτευση προβλήματα κυρίως εκδημοκρατισμού της κοινωνικής ζωής δεν άφηναν περιθώρια για ογκώδεις εργατικές διαμαρτυρίες και για παράλυση της οικονομικής δραστηριότητας.
Η δεκαετία του 1980 έδωσε ώθηση για την συζήτηση και την ανάπτυξη σοσιαλιστικών ιδεών, για την ταξική συνειδητοποίηση των εργατών, αλλά όλα αυτά σε φραστικό επίπεδο, αφού υπήρχε πλήρης αποβιομηχάνιση της χώρας και διόγκωση του κρατικού τομέα της οικονομίας με μετατροπή των εργατών σε υπαλλήλους.
Οι πρωτομαγιές στη δεκαετία του 1980 ήταν ογκώδεις, πραγματοποιούνταν κυρίως από υπαλλήλους και ήταν πάντα χειραγωγούμενες από την πολιτική εξουσία, που έβρισκε την ευκαιρία να προβάλλεται και να ποδηγετεί έτσι το εργατικό και συνδικαλιστικό κίνημα.
