www.totsarsi.gr

  • Αρχική
  • Νέα >
    • Τοπικά Νέα >
      • Τα νέα της Γούνας
      • Πολιτιστικά
    • Ελλάδα >
      • Πολιτική
      • Κοινωνία
      • Αυτοδιοίκηση
      • Οικονομία
      • Καιρός
    • Κόσμος
    • Αθλητισμός >
      • Πολιτισμός
      • Παιδί
    • Περιβάλλον >
      • Έρευνα
      • Τεχνολογία
      • Παράξενα-Περίεργα
    • Gossip >
      • Μουσική
    • Αλληλεγγύη
    • Υγεία
    • Ιστορία
    • Απόψεις
  • Το Τσαρσί >
    • Ταυτότητα >
      • Ο Σύλλογος Καταστατικό
      • Ανακοινώσεις
      • Γενικές συνελεύσεις
      • Φόρμα Ηλεκτρονικής Εγγραφής
      • Επικοινωνήστε με το Σύλλογο
    • Δραστηριότητες
    • Εκδηλώσεις
    • Βιβλίο επισκεπτών
  • Τουρισμός >
    • Διαμονή
    • Πολιτισμός >
      • Αρχαιολογικοί χώροι
      • Φωτογραφίες
    • Χάρτης
    • Ραγκουτσάρια
    • River Party
    • Παραδοσιακές Συνταγές
  • Χρήσιμα
    • Έξυπνες αγορές
    • Μικρές αγγελίες
    • Χρήσιμα τηλέφωνα
    • Καταστήματα Επιχειρήσεις
    • Αγγελίες σε όλη την Ελλάδα
    • Πωλήσεις - Ενοικιάσεις ακινήτων
  • Εφημερίδες
  • Greece Live Cameras
  • News Letter

Οι στιγμές που μας αρπάζουν την αξιοπρέπεια, από την ίδια μας την ψυχή!

Παρασκευή, Απριλίου 12, 2013  


  
Κρεμάστηκαν αγκαλιά. Ήθελαν μόνο... αξιοπρέπειαΜαζί στη ζωή, μαζί και στο θάνατο. Από απελπισία και αδυναμία επιβίωσης, απαγχονίστηκαν την ίδια στιγμή.

Το ηλικιωμένο ζευγάρι δεν άντεξε τα οικονομικά προβλήματα και αυτοκτόνησε. Ο ένας στην αγκαλιά του άλλου τράβηξαν μαζί τη θηλιά.

Δεν ήθελαν τίποτα διαφορετικό για τα γεράματά τους απ’ ό,τι κάθε παιδί για τον γονιό του. Κάθε εγγονός για τον παππού και τη γιαγιά. Αδελφός για αδελφό. Φίλος για φίλο.

Τίποτα διαφορετικό απ’ ότι θέλει ο καθένας για τον εαυτό του στα γεράματα. Την αξιοπρέπεια.

Τρία πρόσωπα, αυτόχειρες. Τρεις ζωές, με το ίδιο τέλος. Την αυτοκτονία.

Αδύνατον, ποτέ μα ποτέ, να κατανοήσει κανείς πως μπορεί να γεννηθεί μια τέτοια στιγμή. Ούτε όσοι έμειναν πίσω στη ζωή, έχοντας χάσει δικούς τους ανθρώπους που αυτοκτόνησαν. Ούτε όσοι έμειναν στη ζωή, κουβαλώντας το δικό τους σταυρό, ξέροντας πως αποπειράθηκαν.

Ο 62χρονος Ρομέο και η 68χρονη Αννα, βασανίζονταν εδώ και μήνες -μια ζωή γεμάτη απο απόγνωση. Η οικονομική κρίση τους εγκλώβισε σε δίνη. Δεν μπορούσαν πια ούτε να πληρώσουν το ενοίκιο.

Η σύνταξη της Άννας ήταν 500 ευρώ, ενώ ο Ρομέο έμεινε χωρίς δουλειά μετά τις πρόσφατες μεταρρύθμισεις στην Ιταλία. Δεν δικαιούτο επίδομα ανεργίας και δεν είχε συμπληρώσει τα χρόνια για να πάρει σύνταξη. Τους τελευταίους μήνες άρχισε και πάλι να δουλεύει σε οικοδομές, αλλά είχε να πληρωθεί από τον Σεπτέμβρη.

Η ζωή στο ιταλικό χωριό Τσιβιτάνοβα ήταν γνώριμη στο ζευγάρι από τότε που ήταν παιδιά. Τους τελευταίους μήνες, όμως, είχαν κλειστεί στο σπίτι τους. Μια μοναδική φορά μίλησαν σ’ έναν γείτονά τους, για να του πουν πως ντρέπονται. Για τους λογαριασμούς που αδυνατούσαν να πληρώσουν, για το ενοίκιο που δεν είχαν να δώσουν.

«Ειναι η ντροπή που μας κάνει να θέλουμε να εξαφανιστούμε», ήταν τα λόγια τους, όπως τα μετέφερε σε ρωσικό τηλεοπτικό δίκτυο ο γείτονάς τους.

Το παραθαλάσσιο χωριουδάκι της Αδριατικής γέμισε από μικρόφωνα και κάμερες από αρκετά μέρη. Να δούμε όσα φαίνονταν εδώ και καιρό. Να μάθουμε όσα ειπώθηκαν μια μονάχα φορά.Να αναρωτηθούμε και να συγκλονιστούμε τόσο…όσο, μέχρι την επόμενη.

Μια λέξη, «συγνώμη», και οδηγίες για να βρουν τις σωρούς τους, έγραψαν στο σημείωμα που άφησαν στους γείτονές τους. Το κόλλησαν στο γκαράζ και άφησαν την πόρτα ανοιχτή. Λεπτομέρειες για το πίσω δωμάτιο του διαμερίσματος στην πολυκατοικία, που έμεναν εδώ και τέσσερις δεκαετίες.

Τους βρήκαν νεκρούς. Ο ένας μαζί με τον άλλον, στο θάνατο, όπως και στη ζωή.

Ο μεγαλύτερος αδελφός της Άννας, ο 73χρονος Τζουζέπε, όταν το έμαθε σε κατάσταση αμόκ έτρεξε και έπεσε στη θάλασσα. Κάτοικοι τον τράβηξαν από το νερό. Οι διασώστες προσπάθησαν να κάνουν την ανάνηψη .Κανένας παλμός ζωής, δεν επανήλθε.

Οι στιγμές που λυγίζει κανείς, μέσα στον παραλογισμό τους, έχουν έναν κοινό παρανομαστή για όλους μας. Είναι οι αδιέξοδες στιγμές μας. Είναι οι στιγμές που μας αρπάζουν την αξιοπρέπεια, από την ίδια μας την ψυχή.

Ξέρω πως υπάρχουν φορές που μοιάζει ακατόρθωτο, ακόμη και όταν έχεις τη νιότη.

Όταν είσαι στα μισά της διαδρομής και έχεις την τύχη, η ζωή να μη σου δώσει όσα μπορεί ο άνθρωπος να αντέξει.

Δεν ξέρω, όμως, πόσο ακατόρθωτο πρέπει να μοιάζει όταν είσαι στο τέλος της διαδρομής και ο χρόνος σου έχει δείξει τόσα όσα δεν θα ήθελες ποτέ να δεις.

Όταν πάλεψες σε μέρες που δεν ξημέρωναν, να μην μπορείς πια σε μια οικονομική δίνη να επιβιώσεις.
Όταν στα γεράματά σου, σου στερούν την αξιοπρέπεια από τη ζωή σου.

Ξέρω πως κανείς μας δεν θέλει να το μάθει. Ξέρω, όμως, ότι το βλέπουμε. Στα πρόσωπά τους. Στις ζωές μας.

Αποστολή με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου BlogThis!Κοινοποίηση στο XΜοιραστείτε το στο Facebook
Κοινωνία, Κόσμος
Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

Τα κοινωνικά μας δίκτυα

FacebookTwitterGoogle Plusyoutube.com/totsarsiRSS FeedEmail
  • Αρχείο
  • feedburner
  • Translation

Join Us On Facebook

Πολιτιστικός Σύλλογος Τσαρσί - Καστοριά


Αρχείο

Μεταφραση

Wikipedia

Αποτελέσματα αναζήτησης

Διαβάστηκαν περισσότερο

  • Ο «ΔΟΝ ΚΙΧΩΤΗΣ» για όλα τα παιδιά στην Καστοριά
  • Το αγαπημένο μας παραμύθι Η ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ ΚΑΙ Ο ΚΑΛΟΣ ΛΥΚΟΣ στο θερινό ΣΙΝΕ ΟΛΥΜΠΙΟΝ
  • “Ο κουρέας της Σεβίλης” στην Καστοριά
  • Πολιτιστικός Σύλλογος Tο Τσαρσί - ΕΥΧΑΡΙΣΤΉΡΙΟ

Recent Posts

Recent Posts

Download

 
Copyright © www.totsarsi.gr | Επικοινωνία
rss | production and promotion of the site dk kastoria totsarsi.gr - Premium Blogger Templates | NewBloggerThemes.com